درود
در پاسخ به دوست خوبم مهدی بختیاری که مطلبی درباره ی ارتباط با مصر  نوشته بودند .
ما هم اکنون در جنگ به سر می بریم نه با یک کشور یا دو کشور که با تمام دنیای مادیگرایان.. و در جنگ طرفین درگیر در معرکه به دنبال کوچکترین نقاط اشتراک با دیگران می گردند تا بتوانند به این وسیله بر تعداد افراد خودی افزوده و موقعیت استراتژیک را به نفع طیف خودی تقویت نمایند.. و شاید این نکته براساس "الحرب خدعه" باشد..
ما در راستای ایجاد انسجام اسلامی در جهان باید تلاش نماییم و  در این مسیر هیچ یک از کشورهای اسلامی مستثنی نمی باشند زیرا در صورت عدم ارتباط دو کشور، ملتها ی دو کشور با هم مرتبط نشده و امکان تبادلات فرهنگی  وجود ندارد . حال اگر قرار باشد در میان کشورهای اسلامی با مصر به خاطر وجود یک دولت فاسد در آن ارتباط نداشته باشیم به زودی باید ارتباط خود را با بیشتر کشورهای عربی قطع کنیم زیرا اکثر کشورهای عرب دارای دولتهای هستند که اسرائیل را به رسمیت می شناسند و با آن ارتباط دارند و بعضی حتی هزینه هایی نیز برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران و حامیان آن به اسرائیل پرداخت می کنند..
لازم به ذکر است که مردم شمال آفریقا اکثرا محب اهل بیت (ع) هستند و به خصوص مردم مصر را اکثرا فاطمیون تشکیل می دهند که برای تولد امام حسین 10 روز جشن می گیرند و به کلی مردمی هستند دوستدار اهل بیت و ما با برقراری ارتباط با کشور مصر می توانیم از این ظرفیت بالقوه استفاده نموده و تفکر و ایدئولوژی شیعی را در جهان بست دهیم.
ما با برقراری ارتباط فرهنگی و اقتصادی با مردم  و جامعه ی مصر به عنوان کشوری که ادعای کدخدایی و بزرگی اعراب را دارد و تأثیرات زیادی می تواند بر دیگر اعراب داشته باشد، می توانیم به انسجام اسلامی (و البته نه اتحاد که اتحاد فقط در سطح ملی ممکن است) و در نهایت به تغییرات ساختارهای سیاسی و اجتماعی در مصر و بالتبع در دیگر کشورهای عرب امیدوار بود .. که این مقوله با وصفی که از جامعه ی مصری شد دور از انتظار نمی باشد.
حتی اگر چنین هدفی یعنی تغییرات ساختاری هم محقق نشد، حداقل توانسته ایم  به استراتژی چندین ساله ی اسرائیل برای ایجاد تفرقه بین دو قطب اصلی جهان اسلام یعنی جمهوری اسلامی ایران و مصر پایان داده و یک قطب نیرومند در برابر طیف کفر در جهان به وجود آورده و حداقل یکی از موانع ایجاد اتحادیه ی قدرتمند اقتصادی کشورهای اسلامی را برداشته و قدرت رقابت اقتصادی و در نهایت فرهنگی کشورهای اسلامی را چندین برابر کرده و می توانیم کشورهای اسلامی را به جایگاه واقعی خود در معادلات جهانی نزدیک کنیم..
در صورت برقراری این شرایط جمهوری اسلامی ایران می تواند با استفاده از فرصتهای امنیتی و اقتصادی به وجود آمده وظیفه ی اصلی خویش یعنی صدور انقلاب اسلامی به سراسر جهان و ایجاد دگرگونی در جهان در راستای آماده سازی جهان برای ظهور امام عصر را به خوبی انجام دهد .
نتیجه گیری :
به هر حال ما هنوز در مسیر دگرگونی و انقلابیم و در سایه ی رهبر فرزانه انقلاب به دستورات ایشان که بر مبنای حفظ عزت و با در نظر گرفتن مصالح زمان اتخاذ می شود گردن می نهیم.
بدرود.