« درود بر شما و بر بندگان شایسته ی خدا »
وخدا آنها را آفرید... و به آنها فرمود :
شما عزیزان من خواهید بود و مدتی در میان دیگر بندگان من زندگی خواهید کرد...
در این زمان است که بین حق و باطل چنگها در خواهد گرفت...
و شما پیشتازان جنگهای حق علیه باطل خواهید بود...
بعضی از شما در این برهه به من خواهید پیوست
و شهدای جنگ نام خواهید گرفت و گاها شما را قربانیان جنگ نام خواهند نهاد ...
عده ای از شما هم در این جنگها می مانید و در رویارویی با نامردمان خودی و غیر خودی،
خون دلها خواهید خورد...
شما دوباره به جمع مردمان باز خواهید گشت و به سختی زندگی خواهید کرد...
شما را به انزوا خواهند کشاند...
دولتها از پس دولتها روی کار خواهند آمد و از شما جز آمار چیزی در یادها نخواهد ماند...
عده ای هم خود را به جای شما ها جا خواهند زد و سودا ها خواهند نمود...
و شما باز به زندگی ادامه خواهید داد و جهاد خود را به جز به ما به کسی نخواهید فروخت...
به شما تهمتها خواهند زد ...زخم زبانها خواهید شنید ولی باز شما سکوت خواهید کرد...
در یک زمانی دوباره گرگهای جهان خوار در اطراف زوزه خواهند کشید
و در این زمان هنوز رمقی از شما باقیست ...
و به خاطر وجود شما توان هجوم به مردم شما را نخواهند داشت ...
سالها از پس سالها خواهد گذشت ...
و شما ها ای عزیزان من یک یک و دو تا دو تا  بعد از این به آغوش من باز خواهید گشت...
شما در یک غربت شیرین و تنهایی عظیم روی دست مردمان انبوه تشییع خواهید شد ...
وتنها چیزی که از شما در زمین باقی خواهد ماند همان اسمهای شماست ...
و از این پس خواهد بود که شما را شهدا خواهیم خواند و در نزد ما روزی خواهید گرفت...
و شاید بار دیگر این توفیق را نصیب کسان دیگر در زمین نکنیم...
واین بود راز آفرینش انسانهای بشر نما که ما آنها را جانباز می نامیم...
پس به هوش باشید که هنوز عده ای از عزیزان خدا در میان ما هستند ...فراموش نکنیم آنها را...