باسمه تعالی
پس از سه سال دعوت مخفیانه پیامبر (صلی الله علیه و آله) ه اسلام، ، آیه «و انذر عشیرتک الاقربین» (شعراء/ 214) از جانب خداوند بر آن حضرت نازل شد. رسول خدا، نزدیکانش از خاندان عبدالمطلب را به منزل خود دعوت و پس از پذیرایی از آنان، رسالت خود را اعلام نموده و صراحتا به خویشانش  فرمود، هرکس در ایمان به من، از دیگران سبقت گیرد، برادر، وصی، وزیر و جانشین من خواهد بود. مطابق کتب تاریخی، علی علیه السلام اولین کسی بود که ایمان خود را در حضور همه اعلام کرد و پیامبر (صلی الله علیه و آله) هم ایمان او را تصدیق نمود. چنانچه علی علیه‌السلام می‌فرماید: من از همه کوچکتر بودم. عرض کردم من وزیر شما می‌شوم. پیغمبر دستش را به گردن من گذاشته و فرمودند، «این علی (ع)، برادر و وصی و خلیفه من در میان شماست. پس از او بشنوید و فرمانش را پیروی کنید.» جمعیت به پا خاستند و خندیدند و به ابوطالب گفتند: «تو را امر کرد که حرف پسرت را گوش کنی و او را اطاعت کنی.».
تاریخ طبری ج 2 ص 63- تاریخ ابی‌الفدا ج 1 ص 116- البدایه و النهایه ج 3 ص 39 – غایه المرام ص 320
پیامبر (صلی الله علیه و آله) در چندین روایت معتبر و متواتر که شیعه و سنی آنرا روایت کرده‌اند، تصریح فرموده‌اند که علی علیه‌السلام داناترین مردم است به معارف و شرایع اسلام. ابن حجر در کتاب صواعق از امّ سلمه روایت کرده است که گفت: پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نزد من بود، فاطمه زهرا(سلام الله علیها) و پس از او علی علیه السلام بر پیامبر وارد شدند، پیامبر (صلی الله علیه وآله) خطاب به علی(علیه السلام) فرمود: یا علی انت و اصحابک فی الجن? و شیعتک فی الجن? (تو و اصحاب و شیعیانت در بهشت خواهید بود).
همچنین ام سلمه می‌گوید: پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمودند: علی همیشه با حق و حق و قرآن نیز همیشه با علی است. این حدیث از 15 طریق از اهل سنت و 11 طریق از شیعه نقل شده! و ام سلمه و ابن عباس و ابوبکر و عایشه و علی و ابو سعید خدری و ابو ایوب انصاری و ابو لیلی از راویان آن هستند. غایه المرام بحرانی ص 539 و 540
جابر می‌گوید: ما نزد پیامبر( صلی الله علیه وآله وسلم) بودیم در این هنگام علی بن ابیطالب علیه السلام وارد شد، پیامبر خطاب به ما فرمود: أتاکم اخی (برادرم آمد) سپس روی به کعبه نمود وفرمودند: سوگند به کسی که جانم به دست اوست این مرد و شیعیانش در قیامت رستگار خواهند بود. المناقب فصل 9 ص 111 ح 120.
ابن عباس می‌گوید: وقتی آیه « ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات اولئک هم خیر البریه» نازل شد، پیغمبر به علی علیه السلام فرمود : مصداق این آیه تو و شیعیانت هستید که در قیامت خوشنود خواهید بود و خدا هم از شما راضی است. این دو حدیث و تعداد بیشمار دیگر که در کتب الدر المنثور ج 1 ص 139 و غایه المرام ص 326 آمده است.
علی علیه‌السلام خدمات گرانبهایی برای اسلام و مسلمین انجام داده و فداکاریهای بزرگی نموده است، از جمله خوابیدن در بستر پیامبر در لیله المبیت(شب هجرت) و رزم آوری و درخشش در جنگهای بدر و احد و خندق و خیبر که اگر نقش آفرینی ایشان در این میادین نبود، چه بسا اصل اسلام به خطر می‌افتاد.
در جریان غدیر خم نیز پیامبر (صلی الله علیه و آله)، به دستور خداوند حجتش را تمام کرده و علی علیه السلام را به ولایت بر مردم منصوب نمودند. بدیهی است اینچنین امتیازات و فضائلی که مورد اتفاق همه مهاجرین و انصار بود و همچنین علاقه ای که پیامبر به علی علیه السلام داشتند، عده‌ای از یاران پیامبر را که از شیفتگان حقیقت و فضیلت بودند، بر آن وامیداشت که به علی علیه السلام عشق بورزند و او را دوست بدارند و به دورش گرد آیند،که این دوستداران علی علیه‌السلام را شیعیان ایشان می نامیدند.
لذا، اینکه لفظ ( شیعه علی)  در سخنان پیامبر (صلی الله علیه و آله) به وفور دیده دیده شده است، نشان از آن دارد که شیعه از صدر اسلام بوده و لفظ جعلی یا نحله ای ابداعی توسط تابعین نیست، بلکه از زمان حیات پیامبر (صلی الله علیه و آله) و علی علیه السلام شیعیان برای همه مسلمین شناخته شده بوده اند. اما تا زمان وفات پیامبر(صلی الله علیه وآله) و بحث جانشینی، این موضوع آنچنان پررنگ نبوده است. بعد از اختلاف مسلمین بر سر جانشینی پیامبر اکرم، ارادتمندان و شیعیان امام علی علیه السلام که اعتقاد به ولایت الهی ایشان و همچنین تعیین ایشان توسط پیامبر (صلی الله علیه و آله) به عنوان جانشین داشتند، با خلیفه تعیین شده در سقیفه بیعت نکردند و لفظ شیعیان علی علیه السلام، رسما به ایشان اطلاق گردید.
دیگر الفاظ در خصوص فرق شیعه مانند شیعه امامیه یا 12 امامی، شیعه زیدی، اسماعیلی و غیره نیز مربوط به سنوات بعد از سال 61 هجری می باشند که در جای خود قابل بحث خواهند بود.

والسلام
بندیر یوسف