اي شه توس که سر چشمه الطاف خدايي

جان ما باد فدايت که ولي نعمت مايي

گره از کار فرو بسته ما کس نگشايد

تو مگر عقده ز دلهاي پريشان بگشايي

بوي دلجوي تو از درد رهاند دل ما را

چه کند جز تو ندارد دل پر درد دوايي