سلام به شاهد و شاهده ...
صبح را با اين اميد آغازكرديم كه امروز حتما خواهي امد ... جمعه اي بود و وعده ي ديدار و قلبي منتظر در انتظار ...
ولي باز هم همان عادت هميشگي ... غروب و بغض و رحيلي كه بازنگشت ...
اينست قصه ي مكرر انتظار ما ...
شود آن روز كه تو بشكني اين زنجير غصه را ...
قلبم تنها به اميد زنده است ... به اينكه حتما مي آيي ...
حسرت خوردن در لحظه ي مرگ را دوست ندارم ...

صفاي قلمتان ... ياحق!